پخش زنده
امروز: -
نویسنده آمریکایی
هشدار درباره جاسوسی شرکتهای فناوری از اطلاعات شخصی
استاد دانشگاه هاروارد درباره ادامه سلطه اطلاعاتی شرکت های غول فناوری الکترونیکی، مانند گوگل و فیس بوک برجزئیات زندگی خصوصی مردم هشدار داد
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما ؛ نویسنده کتابهای پرفروش و استاد دانشگاه هاروارد درباره ادامه سلطه اطلاعاتی شرکت های غول فناوری الکترونیکی، مانند گوگل و فیس بوک، برجزئیات زندگی خصوصی مردم و سودجویی آن ها از اطلاعاتی که بدون آگاهی مردم از آن ها جمع آوری می کنند، هشدار داد.
به گزارش شبکه تلویزیونی آسوشیتد پرس از شهر پورتلند در ایالت اورگان، واقع در شمال غربی آمریکا، شوشانا زوبوف، نویسنده کتاب 700 صفحه ای و پرفروشِ موسوم به «(نظام) سرمایه داریِ نظارتی (جاسوسی): نبرد برای آیندهِ انسانی در سر حدِ (مرزِ) جدیدِ قدرت (قدرتِ اطلاعاتی)» در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار این خبرگزاری، از شرکت های بزرگ فناوری های پیشرفته الکترونیکی، اینترنتی و سایبری که اطلاعات شخصی مردم را به صورت یک کالا درآورده اند و بدون آگاهی کسانی که این گونه اطلاعات از آن ها جمع آوری می شود، از آن اطلاعات منافع مادی و سودهای سرشار می برند، به شدت انتقاد کرد.
زوبوف گفت: این شرکت های غول آسای فناوری آنقدر اطلاعات و جزییات درباره مردم در کشورهای مختلف دنیا در اختیار دارند که در طول تاریخ بشر بی سابقه است.
وی در این خصوص به خبرنگار آسوشیتد پرس گفت: «این ها اطلاعاتی درباره ما، ولی نه برای (به نفع) ماست. آن ها (شرکت های بزرگ فناوری) همه چیز را درباره ما می دانند، اما ما تقریباً هیچ چیزی را درباره آن ها نمی دانیم. مثلاً ما اطلاع نداریم که آن ها چگونه از ما جاسوسی می کنند و در حال گرفتن چه چیزهایی (چه اطلاعاتی) از ما هستند.»
وی در بخش دیگری از این گفتگوی اختصاصی، درباره شرکت های غول آسای فناوری های پیشرفته الکترونیکی گفت: «آن ها این واقعیت را جشن می گیرند (از این بابت بسیار خوشحالند) که می توانند انواع اطلاعاتِ اضافی درباره طرز رفتارِ برخط (آنلاینِ) ما به دست آورند، بدون این که کاربران اصلاً متوجه این امر شوند (که آن شرکت ها در حال جمع آوری اطلاعات از طرز رفتار آن ها هستند). روش های جمع آوری اطلاعات از سوی این شرکت ها به نحوی است که هرگز توجه کاربران را جلب نمی کند و موجب نمی شود که مردم از این موضوع مطلع شوند.»
وی افزود: «به سادگی، هیچ راه دیگری برای ثمربخش بودن این فرایند اقتصادی بدون جاسوسی و جمع آوری (مخفیانه) اطلاعات از مردم وجود ندارد. علت آن این است که ما می دانیم که هرگاه شما عملیاتِ (جاسوسی) این شرکت ها را برای مردم افشا کنید، اولین واکنش مردم این است که می گویند: من چگونه می توانم از خودم (در برابر این جاسوسی ها) محافظت کنم؟ من چگونه می توانم (اطلاعاتِ) خودم را از این شرکت ها مخفی نگه دارم؟»
آسوشیتد پرس افزود: این نشان می دهد که مردم، اطلاعات شخصیِ خود را داوطلبانه در اختیار این شرکت ها قرار نمی دهند.
زوباف سرآغاز فرایند سرمایه داریِ جاسوسی و اطلاعاتی را در سال 2001 می داند، زیرا در آن زمان، شرکت گوگل که صرفاً یک موتور جستجوی اینترنتی بود، سهام خود را در بازار بورس به فروش گذاشت و پس از آن که سهامداران زیادی پیدا کرد، در صدد پیدا کردن راهی برای افزایش سودآوری این شرکت برآمد. از اینرو، سرگئی برین و لَری پِیج، دو بنیانگذار گوگل، تصمیم گرفتند از منبع اطلاعاتیِ عظیمی که از نحوه جستجوی کاربران در اینترنت به دست می آورند، به عنوان یک سرمایه استفاده کنند. البته این اطلاعات به شرکت گوگل کمک می کرد که روند جستجوی اینترنتی را با استفاده از موتور جستجوی این شرکت، بهبود بخشد، اما شرکت گوگل همچنین به اطلاعات شخصی در مورد طرز زندگی خانوادگی کاربران، اعتقادات دینی و مذهبی، قومیت، طرز تفکر سیاسی، نوع رفتار جنسی و بسیاری دیگر از انواع اطلاعات درباره آنان دست می یافت. شرکت گوگل سپس از این اطلاعات برای جلب تبلیغات شرکت های مختلف در پایگاه اینترنتی خود بهره برد و به یک شرکت عظیم و بی رقیب جهانی تبدیل شد.
متعاقباً شرکت فیس بوک و سایر شرکت های مشابه نیز از الگوی گوگل پیروی کردند و از اطلاعات مردم سودهای سرشاری نصیب خود ساختند. آن ها یک پیشنهاد وسوسه انگیز به مردم دادند که آن ها نمی توانستند در برابر آن مقاومت کنند: مردم می توانند به صورتی کاملاً رایگان با دوستان خود در سراسر دنیا ارتباط برقرار کنند، در رابطه با دانش ها و اطلاعات گسترده از طریق شبکه اینترنت یا گوشی های هوشمند تلفن های همراه خود، جستجو کنند و تصاویر ویدیویی و حتی فیلم های سینمایی را تماشا کنند، اما هزینهِ پنهانِ آن، این بود که شرکت هایی که در فضای مجازی این خدمات را ارائه می کنند، اطلاعات شخصی مردم را جمع آوری می کنند و بعضاً آن داده ها را به شرکت های تبلیغاتی می فروشند یا خودشان از آن اطلاعات بهره برداری اقتصادی می کنند.
ای پی در خاتمه افزود: این روزها مسئله جمع آوری اطلاعات حتی از مرز رایانه ها، شبکه اینترنت و تلفن های همراه هوشمند نیز فراتر رفته است. به عنوان مثال، تلویزیون های هوشمندی که دارای دوربین هستند و به شبکه جهانی اینترنت نیز متصل اند، حرکات، مکالمات و حتی حالات مختلف چهرهِ شما را ثبت و به شرکت های ارائه کننده خدمات اینترنتی در فضای مجازی مخابره می کنند. اکنون ترموستات های متصل به شبکه اینترنت در بعضی از خانه های مردم وجود دارد که به صاحبان آن خانه ها اجازه می دهد تا از راه دور، مثلاً از محل کارشان،دمای خانه خود را تنظیم کنند. علاوه بر این، یخچال ها، آیفون های تصویری برای بازکردن درها و حتی خودروهای متصل به شبکه اینترنت وجود دارند که آن ها نیز اطلاعات شما را جمع آوری می کنند و به شرکت های بزرگ فناوری های الکترونیکی و سایبری که اشتهای سیری ناپذیری برای جمع آوری اطلاعات و استفاده از آن به عنوان کالایی سودآور دارند، می خورانند.
شوشانا زوبوف ابراز امیدواری کرد که دولت ها و سازمان های بین المللی قوانینی محدود کننده و شفاف ساز را برای مهار اینگونه شرکت های بزرگ فناوری الکترونیکی وضع کنند تا آن ها نتوانند برای افزایش سودآوری خود، بدون اطلاع و رضایتِ مردم، اطلاعات مربوط به جزییات زندگی خصوصی آن ها را مانند کالایی تجاری در معرض خرید و فروش قرار دهند.
زوبوف گفت: این شرکت های غول آسای فناوری آنقدر اطلاعات و جزییات درباره مردم در کشورهای مختلف دنیا در اختیار دارند که در طول تاریخ بشر بی سابقه است.
وی در این خصوص به خبرنگار آسوشیتد پرس گفت: «این ها اطلاعاتی درباره ما، ولی نه برای (به نفع) ماست. آن ها (شرکت های بزرگ فناوری) همه چیز را درباره ما می دانند، اما ما تقریباً هیچ چیزی را درباره آن ها نمی دانیم. مثلاً ما اطلاع نداریم که آن ها چگونه از ما جاسوسی می کنند و در حال گرفتن چه چیزهایی (چه اطلاعاتی) از ما هستند.»
وی در بخش دیگری از این گفتگوی اختصاصی، درباره شرکت های غول آسای فناوری های پیشرفته الکترونیکی گفت: «آن ها این واقعیت را جشن می گیرند (از این بابت بسیار خوشحالند) که می توانند انواع اطلاعاتِ اضافی درباره طرز رفتارِ برخط (آنلاینِ) ما به دست آورند، بدون این که کاربران اصلاً متوجه این امر شوند (که آن شرکت ها در حال جمع آوری اطلاعات از طرز رفتار آن ها هستند). روش های جمع آوری اطلاعات از سوی این شرکت ها به نحوی است که هرگز توجه کاربران را جلب نمی کند و موجب نمی شود که مردم از این موضوع مطلع شوند.»
وی افزود: «به سادگی، هیچ راه دیگری برای ثمربخش بودن این فرایند اقتصادی بدون جاسوسی و جمع آوری (مخفیانه) اطلاعات از مردم وجود ندارد. علت آن این است که ما می دانیم که هرگاه شما عملیاتِ (جاسوسی) این شرکت ها را برای مردم افشا کنید، اولین واکنش مردم این است که می گویند: من چگونه می توانم از خودم (در برابر این جاسوسی ها) محافظت کنم؟ من چگونه می توانم (اطلاعاتِ) خودم را از این شرکت ها مخفی نگه دارم؟»
آسوشیتد پرس افزود: این نشان می دهد که مردم، اطلاعات شخصیِ خود را داوطلبانه در اختیار این شرکت ها قرار نمی دهند.
زوباف سرآغاز فرایند سرمایه داریِ جاسوسی و اطلاعاتی را در سال 2001 می داند، زیرا در آن زمان، شرکت گوگل که صرفاً یک موتور جستجوی اینترنتی بود، سهام خود را در بازار بورس به فروش گذاشت و پس از آن که سهامداران زیادی پیدا کرد، در صدد پیدا کردن راهی برای افزایش سودآوری این شرکت برآمد. از اینرو، سرگئی برین و لَری پِیج، دو بنیانگذار گوگل، تصمیم گرفتند از منبع اطلاعاتیِ عظیمی که از نحوه جستجوی کاربران در اینترنت به دست می آورند، به عنوان یک سرمایه استفاده کنند. البته این اطلاعات به شرکت گوگل کمک می کرد که روند جستجوی اینترنتی را با استفاده از موتور جستجوی این شرکت، بهبود بخشد، اما شرکت گوگل همچنین به اطلاعات شخصی در مورد طرز زندگی خانوادگی کاربران، اعتقادات دینی و مذهبی، قومیت، طرز تفکر سیاسی، نوع رفتار جنسی و بسیاری دیگر از انواع اطلاعات درباره آنان دست می یافت. شرکت گوگل سپس از این اطلاعات برای جلب تبلیغات شرکت های مختلف در پایگاه اینترنتی خود بهره برد و به یک شرکت عظیم و بی رقیب جهانی تبدیل شد.
متعاقباً شرکت فیس بوک و سایر شرکت های مشابه نیز از الگوی گوگل پیروی کردند و از اطلاعات مردم سودهای سرشاری نصیب خود ساختند. آن ها یک پیشنهاد وسوسه انگیز به مردم دادند که آن ها نمی توانستند در برابر آن مقاومت کنند: مردم می توانند به صورتی کاملاً رایگان با دوستان خود در سراسر دنیا ارتباط برقرار کنند، در رابطه با دانش ها و اطلاعات گسترده از طریق شبکه اینترنت یا گوشی های هوشمند تلفن های همراه خود، جستجو کنند و تصاویر ویدیویی و حتی فیلم های سینمایی را تماشا کنند، اما هزینهِ پنهانِ آن، این بود که شرکت هایی که در فضای مجازی این خدمات را ارائه می کنند، اطلاعات شخصی مردم را جمع آوری می کنند و بعضاً آن داده ها را به شرکت های تبلیغاتی می فروشند یا خودشان از آن اطلاعات بهره برداری اقتصادی می کنند.
ای پی در خاتمه افزود: این روزها مسئله جمع آوری اطلاعات حتی از مرز رایانه ها، شبکه اینترنت و تلفن های همراه هوشمند نیز فراتر رفته است. به عنوان مثال، تلویزیون های هوشمندی که دارای دوربین هستند و به شبکه جهانی اینترنت نیز متصل اند، حرکات، مکالمات و حتی حالات مختلف چهرهِ شما را ثبت و به شرکت های ارائه کننده خدمات اینترنتی در فضای مجازی مخابره می کنند. اکنون ترموستات های متصل به شبکه اینترنت در بعضی از خانه های مردم وجود دارد که به صاحبان آن خانه ها اجازه می دهد تا از راه دور، مثلاً از محل کارشان،دمای خانه خود را تنظیم کنند. علاوه بر این، یخچال ها، آیفون های تصویری برای بازکردن درها و حتی خودروهای متصل به شبکه اینترنت وجود دارند که آن ها نیز اطلاعات شما را جمع آوری می کنند و به شرکت های بزرگ فناوری های الکترونیکی و سایبری که اشتهای سیری ناپذیری برای جمع آوری اطلاعات و استفاده از آن به عنوان کالایی سودآور دارند، می خورانند.
شوشانا زوبوف ابراز امیدواری کرد که دولت ها و سازمان های بین المللی قوانینی محدود کننده و شفاف ساز را برای مهار اینگونه شرکت های بزرگ فناوری الکترونیکی وضع کنند تا آن ها نتوانند برای افزایش سودآوری خود، بدون اطلاع و رضایتِ مردم، اطلاعات مربوط به جزییات زندگی خصوصی آن ها را مانند کالایی تجاری در معرض خرید و فروش قرار دهند.
نظر شما